Vinnan göfgar manninn.... er það ekki.

Ég hef komið víða við á starfsævinni.Hef svo sem fengið að heyra að ég tolli hvergi en það er nú orðum aukið.Það er bara svo margt sem ég þarf að prófa.

Einu sinni var ég að vinna á frekar litlum vinnustað ca.20 manns.Við vorum á aldrinum frá 18 ára og til rúmlega sjötugs.Eftirminnilegust eru þau elstu í hópnum td. ein sem var alveg sorakjaftur og gekk oft alveg fram af okkur stelpunum sem þóttumst samt ekki kalla allt ömmu okkar svo var það blessunin hún Lauga sem aldrei talaði illa um nokkurn mann.Hún sagði stundum þegar einhverjar kjaftasögur voru í gangi á kaffistofunni "Já, blessuð manneskjan og við vorum flest "englarnir" hennar Svo var það Ella færeyska og ekki má gleyma gamla.Hann var stór og mikill karl sem tók ótæpilega í nefið en bara aðra nösina og kunni manna best að stála hnífa.Hann sagði að hnífarnir bitu svona vel hjá sér vegna þess að hann væri svo lyginn.Stundum láku tóbakstaumarnir alveg niður á borð þeirri færeysku til mikillar skapraunar. Svo var það Eyvi gamli sem hafði verið verkstjóri einhveratíma fyrir langa löngu en áttaði sig ekki alveg á því að hann var ekki í þeirri stöðu lengur og hagaði sér í samræmi við það.

Meira seinn ég ég nenni.Þetta er þriðja tilraunin en mér hefur ekki enn tekist að blogga það sem af er ári.